Głównym tematem dzisiejszych czytań jest wdzięczność oraz niewdzięczność.
W pierwszym czytaniu, Naaman, dowódca wojsk króla Aramu, uzdrowiony z trądu za sprawą proroka Elizeusza w efekcie wyznaje wiarę w Boga Izraela i przyrzeka odtąd składać tylko Jemu ofiary całopalne i krwawe (2 Krl 5, 15.17).
W drugim czytaniu św. Paweł zapewnia nas, że miłość i wierność Chrystusa Pana jest tak wielka, że nigdy On nie przestaje szukać grzeszników i nieść im przebaczenie.
W Ewangelii zaś widzimy dziesięciu trędowatych, którzy proszą Jezusa o uzdrowienie (Łk 17, 11-19). Jezus każe im iść i pokazać się kapłanom. „A gdy szli, zostali oczyszczeni” (w. 14). Wtedy tylko jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony powraca i pada na twarz u Jego stóp i dziękuje Mu. Wtedy Jezus ze smutkiem pyta: „Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?” (w. 17).
W tych pytaniach Jezusa bardzo wyraźnie pobrzmiewa ton zawodu, na widok ludzkiej niewdzięczności. Czy jestem Bogu wdzięczny za to, że powołał mnie do istnienia?
Fot. Abraham van Dijck – Prorok Elizeusz odrzuca dary Naamana, ok. 1655 r.
