„Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” (J 8, 51)
Różne rzeczy zachowujemy i przechowujemy – w sobie, w swoim domu, w swojej wspólnocie czy rodzinie. Czasem przechowujemy coś, co jest ważne i ma dla nas jakąś wartość, ale bywa też tak, że przechowujemy coś, czego chcielibyśmy się bardzo pozbyć, ale nie wiemy jak. Ważne jest nie tylko, co przechowujemy i dlaczego, ale też, ile tego jest. Jeśli mamy czegoś za dużo – rzeczy w szafie, trudnych uczuć w sercu, wspomnień w pamięci, jest ryzyko, że zabraknie miejsca i czasu na to, co najważniejsze i co jest źródłem życia – na zachowywanie nauki naszego Ojca w Niebie.
„Ja Go znam i słowo Jego zachowuję” (J 8, 55b)
Panie, zamieszkaj we mnie, bym mógł(-a) poczuć, że Ty jesteś i zapraszasz mnie do życia w zjednoczeniu z Tobą. Zamieszkaj we mnie i dopomóż mi zachowywać Twoje Słowo, bym Jego mocą potrafił(-a) porządkować moje wnętrze i moje życie, szukając nie mojego pomysłu na siebie, ale Twojej woli i Twojej chwały.
„Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza (…)
On, Pan, jest naszym Bogiem”
(Ps 105,4. 7a)
