Biblijne opowiadanie o Bogu, Adamie, Ewie, o wężu i o nieposłuszeństwie człowieka, należy do bardzo ważnych w Starym Testamencie i mamy podchodzić do niego z powagą.
Zawiera ono fundamentalną prawdę o Bogu, że jest jeden, wszechmocny i dobry, jak również o człowieku, że jest wyjątkowym Bożym stworzeniem, gdyż Bóg uczynił go na swój „obraz i podobieństwo” (Rdz 1, 26), wyposażył w rozum i wolną wolę, czyli dał mu samodzielność, ale także obarczył odpowiedzialnością za dokonywane wybory. Niestety, człowiek za namową złego ducha („węża”), czyni coś niezgodnego z wolą Bożą i ściągną na siebie piętno grzechu. Skutkiem tego Bóg usuwa człowieka z Raju, ale wpierw ostrzega go przed szatanem i jego zgubnym działaniem, poniekąd mówiąc: pamiętaj, szatan nigdy nie będzie ci przyjacielem! On zawsze będzie szukał twojej zguby! Po czym, ze swej bezgranicznej dobroci, Bóg zapowiada zbawienie człowieka: znajdzie się Ktoś, kto „ugodzi” szatana „w głowę” (czyli śmiertelnie) i dokona odkupienia (Rdz 3, 15).
Fot.: Benjamin West, The Expulsion of Adam and Eve from Paradise (1791)
