„My chcemy życia bez palenia i bez picia” (cz. I)

„W dniach 02-13 lipca … (1985) r. odbyła się pierwsza Piesza Pielgrzymka Młodzieży o Trzeźwość Narodu. Pielgrzymka ta miała charakter szczególny, nie tylko ze względu na jej intencję - o trzeźwość, ale również dlatego, że jej organizatorem było nasze Zgromadzenie. Przez dwanaście dni młodzież z różnych regionów pielgrzymowała ze Strugi do grobu Sługi Bożego ks. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym. W pielgrzymce wzięło udział około 100 osób. Kierownikiem pielgrzymki był Ksiądz... (ks. Wojciech Zięba)”.

Właściwie tak mógłby się zaczynać każdy z newsów z 39. już odbytych Pieszych Pielgrzymek o Trzeźwość Narodu Polskiego. Ten jednak, który mam przed sobą jest niezwykły, bo mówi o pierwszej Pielgrzymce, a pisze go jeden z jej pomysłodawców i organizatorów Grzegorz Moskwiak. Zanim opowiem, jak wyglądała tamto pionierskie wydarzenie z roku 1985, chciałbym oddać głos ks. Emilowi Kurkowi, krajanowi dziś pana Grzegorza, który także jest autorem zdjęć z tegorocznej Pielgrzymki, przeze mnie publikowanych. Ks. Emil tak rozpoczyna swą relację z tegorocznej XXIX PPMoTNP:

„Jednym ze znaków rozpoznawczych obecności Ducha Świętego w młodym Kościele jest radość. Nie mogło jej zabraknąć również w naszej pielgrzymkowej wspólnocie. Jak można się smucić, skoro idziemy mając Boga w sercu, na naszych ustach i w widzialnym znaku krzyża, który prowadzi naszą pielgrzymkę? Tą Bożą radość staraliśmy się nieść wszystkim ludziom napotkanym na naszej drodze. Pięknym jej wyrazem jest śpiew, który towarzyszy nam na każdym odcinku”.

Radość to jedna z cech charakterystycznych naszego przez lata pielgrzymowania trasą z Warszawy i Marek poprzez Puszczę Kozienicką do Ostrowca Świętokrzyskiego (półmetek) i dalej przez Włostów i Ropczyce do Miejsca Piastowego.

W tekście z kleryckiego czasopisma „Wspólnota” (nr 2/3/1985) Grzegorz Moskwiak tak opisuje zachowanie młodych pielgrzymów: „My chcemy życia bez palenia i bez picia” – ta piosenka jakkolwiek stara i znana, stała się przebojem pielgrzymki. Bardzo odpowiadała młodzieży. Śpiewaliśmy ją często jak tylko się dało. Słychać ją było przede wszystkim na ulicach miast, przed kościołami, a także przy barach, restauracjach i kawiarniach. Pamiętam obraz, jaki mi utkwił w pamięci, gdy byliśmy w Józefowie. Młodzi pielgrzymi stoją za krzyżem i skandują: „my chcemy życia bez palenia i bez picia” – a przyglądają się im podchmieleni chłopcy stojący przed restauracją. Po każdym noclegu napływały do mnie kartki od pielgrzymów z prośbą o modlitwę. Pielgrzymi chcieli się odwdzięczyć za gościnność gospodarzy, więc modlili się w intencjach, które zabierali ze sobą w drogę. Po drodze młodzież rozdawała napotkanym ludziom broszurki przeciwalkoholowe i symbole trzeźwości. Sama nasza obecność była najbardziej przekonywującym symbolem działalności apostolskiej”.

Apostolstwo, czyli głoszenie Dobrej Nowiny, od czasów Jezusa budziło wiele różnych emocji, prowokowało do niekiedy skrajnych zachowań. I tak jest i dzisiaj. Tegoroczne trzeźwościowe apostolstwo młodzieży wyzwoliło wśród internautów duże poruszenie i emocje. Opublikowany 2 lipca na stronie Michalici post: Rozpoczęła się 39. Piesza Pielgrzymka Młodzieży o Trzeźwość Narodu Polskiego dotarł do 48 644 odbiorców (30 grudnia 2023 r.), będąc jednym z najbardziej popularnych i jednocześnie najbardziej hejtowanych postów na profilu. Otrzymał 673 polubienia , 122 użytkowników FB powiedziało „super” , 625 osób zareagowało prześmiewczym emotikonem „Ha ha” , a 42 „Wrr” .

Wniosek z tego, Moi Drodzy, jest taki, że trzeba robić swoje, nie oglądająć się za siebie, że zacytuję tu klasyka: Psy szczekają karawana jedzie dalej i szykować kolejną 40. Pieszą Pielgrzymkę Młodzieży o Trzeźwość Narodu Polskiego.