Ukochanie Jezusa, to ukochanie Jego Kościoła! - 10 lipca

(Mt 10, 1-7) Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: "Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: «Bliskie już jest królestwo niebieskie»".

Kręgosłupem w Ewangelii Mateuszowej jest  pięć „Wielkich mów” tzw. „Logiów”.

Po pierwszej „mowie”, zwanej: „Kazanie na Górze” (5-7), mamy w powyższej Ewangelii przedstawiony początek „mowy misyjnej” z dziesiątego   rozdziału.

Zwróćmy uwagę w dzisiejszej Ewangelii na wybór Apostołów. Pojawia się tam stwierdzenie: „pierwszy Piotr”. Gdyby była to wyliczanka, to za Piotrem powinien iść zapis: „drugi Andrzej”, a tak nie jest.

Taki zapis: „pierwszy Szymon, zwany Piotrem” przy wyborze Apostołów znajdujemy tylko w Ewangelii wg św. Mateusza.

Co on oznacza?

Nieraz słyszałem w rozmowach z ludźmi, że celem Jezusa nie było założenie Kościoła. I tak właściwie Kościół hierarchiczny powstał z działania czysto ludzkiego, a nie Boskiego.

Otóż, nic bardziej mylnego. Właśnie św. Mateusz mocno zaakcentował przy wyborze Apostołów rodzący się hierarchiczny Kościół, który zakłada nie kto inny, jak sam Jezus Chrystus.

Słowa: „pierwszy Szymon, zwany Piotrem” podkreśla wyjątkową pozycję Piotra, wśród kolegium Apostołów. On to po Wniebowstąpieniu i Zesłaniu Ducha Świętego stanął na czele Kościoła z ciałem doradczym tych, których Jezus sam wybrał. On też wraz z kolegium Apostołów pod natchnieniem Ducha Świętego dokonał wyboru  Macieja na Apostoła (Dz 1, 23-26).

Powstanie, więc Kościoła nie jest dziełem przypadku lub chęci założenie jakieś instytucji sakralnej przez Apostołów, ile dziełem Boga Ojca, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego.

Jeszcze dobitniej podkreśla to św. Paweł, ukazując ścisłą więź Jezusa z Kościołem pisząc o tym w Liście do Efezjan:

„I wszystko poddał (Bóg) pod Jego stopy,
a Jego (Jezusa) samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła,
który jest Jego Ciałem,
Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.”(Ef 1,22-23).

Z powyższych słów św. Pawła wynika, że więź Jezusa z Kościołem jest tak silna i głęboka w samej swojej istocie, jak w naszym ludzkim ciele ma się „głowa do ciała”. Nie może istnieć, ani ciało bez głowy, ani głowa bez ciała, wydaje się to logiczne i z natury swej niepodważalne.

Niestety w naszym myśleniu chrześcijańskim pojawia się fałsz, który chce zaprzeczyć tej logice.

Otóż wielu katolików tzw. wierzących, a niepraktykujących wysuwa mylne stwierdzenia na ten temat, mówiąc „Chrystus „Tak”, Kościół „Nie”!

Po zmartwychwstaniu w Kościele, nie tylko Katolickim, ale i Prawosławnym nie mówi się już o Jezusie bez Kościoła.

W Kościele Prawosławnym figura Chrystusa zmartwychwstałego jest wraz z Adamem, pierwszym człowiekiem symbolizującym całą ludzkość.

Uważajmy w naszym życiu na ów fałsz i wielkie kłamstwo, często nagłaśniane przez współczesne media głównego nurtu, że Kościół to tylko ludzka instytucja pozbawiona pierwiastka duchowego.

Jeżeli odchodzisz od Kościoła, odchodzisz również od Jezusa. Odchodzisz od sakramentów świętych, gdzie sam Jezus Chrystus ciebie chrzci, odpuszcza ci grzechy i karmi swoim „Ciałem i Krwią Przenajświętszą”.

Czuwajmy, więc i módlmy się, abyśmy nie ulegli pokusie odrzucenia Jezusa, przez odrzucenie Kościoła!

Modlitwa za Kościół.
Boże, miłosierny Ojcze, prosimy Cię w pokorze za Twój, święty Kościół.
Założony przez Twojego Syna, zrodzony na Krzyżu,
Ukochany przez Ducha Świętego, dany Apostołom,
Aby był jeden, święty, powszechny i apostolski.
Napełnij go prawdą, miłością i pokojem!
Oczyść go z wszelkiego zepsucia!
Zachowaj go od błędu!
Podźwignij go, gdy zwątpienie go przygniata!
Obdarz go tym, czego mu brakuje!
Umocnij i pokrzep go na Twojej drodze.
Daj mu to, czego potrzebuje, i ulecz jego rozdarcia tam, gdzie jest on podzielony i rozproszony.
Prosimy Cię o to, przez Chrystusa Pana Naszego i Jego Matkę Maryję.
Amen.

Inne artykuły autora

Spotkanie ze Zmartwychwstałym

Kerygmat apostolski

Od Emaus do Jerozolimy