(Dz 19, 1-8) Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: «Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?» A oni do niego: «Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty». «Jaki więc chrzest przyjęliście?» – zapytał. A oni odpowiedzieli: «Chrzest Janowy». «Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa» – powiedział Paweł. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł nałożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące, rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.
Jesteśmy dzisiaj świadkami jak uczniowie Jana Chrzciciela otrzymują w Efezie chrzest w imię Pana Jezusa, a przez nałożenie rąk św. Pawła - Ducha Świętego.
W ten właśnie sposób uczniowie Jana Chrzciciela zostali włączeni do Kościoła Apostolskiego.
Fakt godny podkreślenia jest ten, że byli to mężczyźni w liczbie dwunasty i po wylaniu Ducha Świętego zaczęli mówić językami i prorokować.
Dlaczego tak ważne było wylanie Ducha Świętego na tych mężczyzn przez Kosciół.
1. Oto kilka ważnych działań Ducha Świętego:
Jest Stworzycielem i Ożywicielem - Panem „Nowego życia”. (Kol 3, 1 – 16).
Przebywał w Jezusie, który Jego mocą nauczał, uzdrawiał, czynił cuda.
Dopełnił dzieła Jezusa Chrystusa na krzyżu i stworzył z Apostołów wspólnotę - Kościół.(Dz 2,1nn).
Napełnia nas łaską Bożą przez sakramenty: Chrztu świętego, Bierzmowania, Eucharystii, Pokuty i pojednania, Chorych.
Przez słowo Boże doprowadza nas do całej prawdy: „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.”(J 16,13).
Duch Święty daje pełne zrozumienie słów Jezusa Chrystusa wyrażone w Ewangelii.
Pomaga nam się modlić: „Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.” (Rz 8,26).
Napełnia nas swoimi darami i charyzmatami. (1Kor 12-14).
2. Gdyby nie przyszedł Duch Święty:
Nie byłoby głoszenia Jezusa — Apostołowie nie mogliby głosić Jezusa z mocą, a jedynie ludzkimi sposobami przekonywać.
Ludzie nie mogliby przyjąć Jezusa, bo tylko Duch Święty „kruszy serce” i daje moc powiedzenia „Panem jest Jezus” (1Kor 12,3)
Nie byłoby dziecięctwa Bożego (Rz 8,14-17), a co za tym idzie — prawdziwego poznania Boga i upodobnienia się do Niego
Nie byłoby Kościoła jako wspólnoty „o jednym sercu i jednym duchu”
Nie moglibyśmy pojąć prawd Bożych. Bylibyśmy zmuszeni oceniać je tylko naturalnym rozumem.
To właśnie Duch pozwala nam przekroczyć ograniczenie rozumu. Doświadczamy to już w momencie sakramentu Bierzmowania, a później kiedy jesteśmy dorośli w świadomym i dojrzałym wyznaniu, że „Jezus jest moim Panem”.
3. Siedem Darów Ducha Świętego.
1. Dar mądrości
Księga Mądrości powie przez natchnionego autora:
„Choćby nawet wśród ludzi był ktoś doskonały,
jeśli mu za braknie mądrości danej przez Ciebie, Panie,
za nic będzie poczytany.
Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła,
i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś.
Wie, co jest miłe dla Twoich oczu
i co słuszne według Twych przykazań.
Wyślij ją ze świętych niebios
i poślij z tronu Twej chwały,
Aby przy mnie będąc ze mną pracowała
i żebym mógł poznać, co jest miłe Tobie.
Ona wie bowiem i rozumie wszystko,
moim czynom będzie mądrze przewodziła
i ustrzeże mnie dzięki swej chwale.”(Mdr 9,6.9-11).
Dar ten jest uczestniczeniem w mądrości Ducha Świętego, celem poznania Boga Ojca i Pana Jezusa, jako Zbawiciela. Dar ten pozwala widzieć ludzi, rzeczy i sytuacje takimi jakie one są w relacji do Stwórcy. Jest to dar patrzenia na rzeczywistość oczami Boga, widzenia wszystkiego w perspektywie wieczności. Dar mądrości obdarza nas prostotą i miłością.
2. Dar rozumu.
„Rozumnie” znaczy „biorąc pod uwagę Boga”. Bóg dał nam rozum, abyśmy mogli dążyć do prawdy. Najpierw trzeba nam poznać siebie i prawdę o sobie . Ta najtrudniejsza droga "w głąb siebie"może obnażyć nasze słabości, ale zarazem jest drogą ku wolności, gdzie zaczynamy panować nad sobą. Później zapewne szukamy prawdy o świecie, w którym żyjemy i prawdy o innych. Aż w końcu pragniemy poznać przez Pismo święte samego Jezusa, który powiedział o sobie : "Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Dar rozumu uzdalnia nas właśnie do poznania całej prawdy o sobie, świecie i Bogu.
3. Dar rady.
Jest to ten rodzaj mądrości , w której poznajemy na tyle dobrze siebie i własne życie, że jesteśmy w stanie w sprawach wiary i moralności doradzać innym. Dar rady czyni nas w pełni dyspozycyjnymi do wnikania w czyjeś życie, aby drugiemu człowiekowi pomóc. Jest to dar cierpliwości w wysłuchaniu drugiego człowieka oraz rozeznania w tym, co jest dobre dla niego. Dar rady wiąże się z łaską wniknięcia w mękę i śmierć Chrystusa oraz zrozumienia sensu cierpienia, jako odpowiedzi na trudy ludzkiego życia.
4. Dar męstwa.
Dar męstwa uczy nas pokory. Przyjmując postawę pokory, uczymy się służebności i traktujemy ją jako największy dar w naśladowaniu Jezusa. Dar męstwa czyni nas dyspozycyjnymi do przyjmowania w miłości wszelkiego rodzaju upokorzeń, oczerniania, czy nie akceptacji. Dar ten potrafi tak nas umocnić w wierze, że jesteśmy w stanie oddać za Chrystusa nawet własne życie. Zabiera wszelkie lęki: przed życiem, prawdą o sobie i śmiercią. Powoduje, że ufność pokładana w Bogu przewyższa wszelką naszą słabość.
5. Dar wiedzy (umiejętności).
Święta Teresa z Lisieux mówiła: „Wiedza Miłości, och tak! (...) Tylko takiej wiedzy pragnę!”. Dar wiedzy daje nam głębokie poznanie różnych dziedzin wiedzy i łączenia ich z wiarą. Zdolność zdobywania wiedzy z pasją, ma nie tyle służyć tytułom naukowym, ile pragnieniu poznawania prawdy w celu służenia ludziom i przekazywania im mądrości życia. W darze tym, dana jest też umiejętność w jej przekazywaniu dla wzrostu intelektualnego i duchowego człowieka.
6. Dar bojaźni Pańskiej.
Dar ten uświadamia każdemu człowiekowi jego kruchość, a zarazem wielkość Stwórcy. Stąd wyrabia w nas szacunek dla przykazań Bożych, norm moralnych zawartych w Piśmie świętym oraz przestróg mądrościowych dla zachowania własnej godności i zbawienia duszy. Uczy nas przez to szacunku dla majestatu śmierci, przez właściwe do niej przygotowanie. Bojaźń Pańska jest początkiem mądrości i roztropności we właściwym podejmowaniu życiowych decyzji i wyborów.
7. Dar pobożności.
Jest to dar przeżywania Trójcy Przenajświętszej , Ojca, Syna i Ducha Świętego w miłości i bliskości duchowej. To przeżywanie dokonuje się przede wszystkim na modlitwie, w umiłowaniu Eucharystii oraz na Adoracji Najświętszego Sakramentu. Ten dar pobożności sprawia szczególne oddanie się sprawom Kościoła i wspieranie kapłanów w ich posłudze przez: posty, ofiarowanie cierpienia i trudności każdego dnia o nawrócenie grzeszników oraz za dusze w czyśćcu cierpiące. Dar pobożności sprawia, że nasze życie zamieniamy w piękny Karmel modlitw i ofiar dla ratowania dusz.
Modlitwa o dary Ducha Świętego
Dary Ducha Świętego są nam dane dla własnego wzrostu duchowego.
Prośmy zatem Ducha Świętego o nie.
Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić:
Daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne;
Daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione
w słowie Bożym na ile tylko jest to możliwe;
Daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił
do Boga, a gardził pożądliwościami ciała i pychy tego świata;
Daj mi dar rady, abym odrzucił bezmyślność i bylejakość życia,
a w duchu i w prawdzie spełniał wolę Bożą;
Daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy złego ducha
i znosił upokorzenia, na które mógłbym być wystawiony;
Daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w słowie Bożym,
w modlitwie, adoracji i częstej Eucharystii oraz refleksji nad własnym życiem.
Daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jakimkolwiek grzechem,
a żył jedynie dla miłości Twojej jaką mnie ukochałeś.
Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj
mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał,
i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości.
Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania,
abym żył po chrześcijańsku i umarł śmiercią świątobliwą.
Amen.
