(Łk 17, 26-37) Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich: tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi. W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie. Przypomnijcie sobie żonę Lota. Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je. Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona". Pytali Go: "Gdzie, Panie?" On im odpowiedział: "Gdzie jest padlina, tam się zgromadzą i sępy".
1. Powtórne przyjście Jezusa.
Jezus poucza nas dzisiaj, że z Jego powtórnym przyjściem będzie tak, jak za dni Noego!
Przeanalizujmy, więc jak było z potopem za dni Noego?
Według tego, co mówi Księga Rodzaju, Noe był jedynym człowiekiem, który żył w przyjaźni z Bogiem: „ Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe”. (6,9-9,nn).
2. Co znaczy żyć w przyjaźni z Bogiem?
Chodzi tu zapewne o zażyłość, jaka wiązała Noego z Bogiem.
Św. Paweł mówiąc o zażyłości i miłości Pana Boga do nas, napisze: „ Bóg z tymi, którzy go miłują współdziała we wszystkim, dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według jego zamiarów”(8,28).
Czyli Bóg współdziała z tymi, którzy realizują Jego zamiary w świecie jak:
- eliminowanie podziałów między ludźmi,
- dążenie do zgody,
- wprowadzanie pokoju i zrozumienia,
- ewangelizowanie,
- wspieranie ludzi biednych i potrzebujących,
- bycia wiernym w tym, do czego zostaliśmy powołani.
Jak myślisz, należysz do tych chrześcijan, którzy miłują Boga i z Nim współpracują?
Noe, sądząc po tym, co czytamy w Piśmie budował Arkę na miejscu oddalonym od wszelkiego akwenu wodnego. Musielibyśmy sobie to teraz wyobrazić, jak w pustym polu powstaje statek o wymiarach: 133,5 × 22,3 × 13,4 m. Takiego kolosa nie buduje się w parę dni, ani w parę miesięcy.
Co prawda Słowo Boże nie pisze jak długo Noe z synami arkę budował, ale możemy wyobrazić sobie reakcje ludzi na paroletnie powstawanie takiego dzieła.
Kiedy więc każdy z ówczesnych ludzi zajmował się własnym życiem i uciechami nie miłymi Bogu, w klimacie wyśmiania i poniżenia, Noe ze swoimi synami codziennie pracowali w pocie czoła, aby realizować zamiar Boży - budowali Arkę.
3. Tak jest i dzisiaj! Nic się nie zmieniło!
Kiedy wielu chrześcijan odchodzi od wiary, od Jezusa i od Kościoła idąc za mediami wyśmiewającymi to, co Boże i naturalne od wieków, wielu bojących się Boga katolików pragnie za wszelką cenę zachowywać przykazania Boże i żyć w łasce uświęcającej!
Jezus dzisiaj ciebie i mnie pragnie zachęcić, abyśmy budowali swoją „ wewnętrzną Arkę” duchowego życia na Nim, pomimo moralnej zgnilizny świata liberalnego, po to, aby zachować chrześcijańską tożsamość.
4. Arka ochroną przed samozagładą świata.
„Noe wszedł z synami, z żoną i z żonami swych synów do arki, aby schronić się przed wodami potopu”.
Co dla ciebie stanowi ochronę przed atakującym cię złem? Może:
• Eucharystia,
• Codzienne rozważanie słowa Bożego,
• Różaniec,
• Modlitwa poranna i wieczorna,
• Wspólnota.
Warto mieć wypracowany „własny schron” przed „wodami potopu” zła moralnego współczesnego świata!
Jeszcze jest jeden schron, który nazywa się Maryja.
Matka Boża powiedział do ks. Stefano Gobbiego, że jak za dni Noego, Arka uratowała całą jego rodzinę przed potopem, czyli gniewem Bożym nad światem, tak w tych ostatecznych czasach, Ja jestem tą Arką – „Moje Niepokalane Serce, dające schronienie, ocalenie i wybawienie od wielkiej próby, jaka właśnie przyszła na Kościół i całą ludzkość.”(por. St. Gobbi, Do kapłanów…nr. 489).
Dalej mówi Matka Boża:
„ W Świątyni Mego Niepokalanego Serca daję całej ludzkości schronienie, przyzywane i oczekiwane w czasach wielkiej próby, która właśnie nadeszła. W tych latach zobaczycie wiele moich dzieci zagłodzonych, podeptanych i zranionych, szukających ochrony i ocalenia w Świątyni Mego Niepokalanego Serca.
PRAGNĘ, BY WSZYSCY JAK NAJSZYBCIEJ POŚWIĘCILI SIĘ MOJEMU NIEPOKALANEMU SERCU.” (St. Gobbi. Nr.487).
5. Kto zamyka drzwi.
„Kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich.”
„ A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię. Przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy padał deszcz na ziemię. Gdy już weszły do arki samiec i samica każdej istoty żywej, jak Bóg rozkazał Noemu, Pan zamknął za nim drzwi”.
Symbol „zamykania drzwi” w Piśmie św. oznacza czas Sądu nad światem.
Pamiętajmy, więc, że to nie Noe zamykał drzwi Arki, ale Pan.
To Pan wyznacza nam czas życia i śmierci i to On zamknie wieko trumny nad każdym z nas, kończąc dla nas czas miłosierdzia.
Nie bój się, więc za życia wyznać własnych grzechów. Owszem na początku spowiedzi jest ból duszy i wstyd z powodu złego życia, ale później następuje pokój w Chrystusie i poczucie pełnej wolności i bycia kochanym przez Boga.
Zacznij, więc już „teraz” budować własną „Arkę” z Bogiem - „Arkę przyjaźni” z Nim w Niepokalanym Sercu Maryi.
Kiedy inni marnują czas na byle, jakie życie, ty buduj w sobie duchową więź z Bogiem, przez wierność Jego przykazaniom i poprzez pracę nad własnym człowieczeństwem.
Bo jak mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii: „ Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona".
Modlitwa: Spraw Panie, abym przez szacunek dla śmierci, miał szacunek dla życia. Amen!
