(2 Tm 4, 1-8) Najmilszy: Zaklinam cię na Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, oraz na Jego pojawienie się i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, wykazuj błąd, napominaj, podnoś na duchu z całą cierpliwością w każdym nauczaniu. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie! Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.
Mamy przed sobą perłę przepowiadania św. Pawła.
Stary Paweł zdając sobie sprawę, że kończy się już jego dzieło przepowiadania wraz z jego życiem i przygotowuje się na śmierć męczeńską, zostawia młodemu ewangelizatorowi, Tymoteuszowi, piękny testament.
Czytamy:
„Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.”
Któż z nas pod koniec życia nie chciałby wypowiedzieć powyższych słów:
„W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.”
Zobaczmy co akcentuje w swoim ostatnim Liście.
1. Ogłaszać Ewangelię.
„Zaklinam cię na Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, oraz na Jego pojawienie się i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, wykazuj błąd, napominaj, podnoś na duchu z całą cierpliwością w każdym nauczaniu.”
„Zaklinam cię na Boga…”, nie znam wcześniej u św. Pawła takich mocnych słów.
A są to słowa, które wskazują, że za chwile padną stwierdzenia najwyższej wagi.
Co więcej, dodaje: „Zakilnam… na Jezusa Chrystusa, który będzie sądził żywych i umarłych, na Jego pojawienie się i na Jego królestwo”.
Tymi słowami św. Paweł nawołuje młodego biskupa Efezu, a zarazem przestrzega, aby miał tylko jedną, czystą intencje bycia biskupem tj. wszystko ma czynić w swoim życiu ze względu na Jezusa, który będzie Go sądził, tak za życia jak i po śmierci.
A co ma czynić?
GŁOŚ NAUKĘ!!!
Zauważmy, nie mówi św. Paweł: zajmij się Gminą chrześcijańską, bądź dobrym jej administratorem, pomnażaj dobra finansowe i coś tam jeszcze np. chodź po kolędzie i siedź w kancelarii.
Mówi: „Głoś naukę”.
Czyli, przede wszystkim daj pokarm duchowy i intelektualny swoim owieczkom.
Czy niedzielne Msze św. kogoś nawróciły, czy wciągu dnia sprawowane? Sądzę, że nie!
2. Małe wspólnoty.
Aby doszło do nawrócenia, potrzeba stwarzania małych grup na parafii, a w nich formacji dla wzrostu duchowego.
Tylko broń Boże wieloilościowych dla Biskupa, aby przy wizytacji pochwalić się AKCYJNOŚCIĄ W PARAFII.
Wówczas taka mała wspólnota zacznie ożywiać parafię, inicjować rekolekcje ewangelizacyjne, Seminaria wiary, gdzie jest dzielenie się w małych grupach słowem Bożym, głoszony jest kerygmat, prowadzona jest modlitwa wstawiennicza i uwolnienia.
Ale do głoszenia słowa Bożego trzeba się przygotować.
Są szkoły Nowej Ewangelizacji, formacje duchowe dla kapłanów prowadzone przez różne zakony. Zamknięte rekolekcje ignacjańskie, czy Lectio Divina.
Św. Paweł, aż krzyczy dzisiaj do młodego pasterza, MASZ BYĆ EWANGELIZATOREM, A NIE ADMINISTRATOREM!!!
„Głos naukę, nastawaj w porę i nie w porę, wykazuj błąd, napominaj, podnoś na duchu z całą cierpliwością w każdym nauczaniu.”
To przesłanie św. Pawła możemy wykonać tylko tworząc małe grupy formacyjne na parafiach.
3. Tworzenie małych grup.
Jak się je tworzy?
Wychodzi się z plebanii i idzie do takich małżeństw, które prawie się rozpadają.
Siedzi się z nimi wieczorami, słucha się ich cierpliwie, tłumaczy, daje się wsparcie, a po pewnym czasie same te małżeństwa zaczynają pytać, czy jest jakaś grupa w parafii, w której mogliby wzrastać, wyjeżdżać na rekolekcje itd.
Jeżeli tego nie ma na parafiach, będą szukali wierni innych nauczycieli, o czym mówi św. Paweł:
„Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom.”
Jak więc jest ważna formacja kapłanów na proboszczów, jako przyszłych Liderów ewangelizowania parafii.
Niech ten testament św. Pawła uczyni w nas mały rachunek sumienia, czy jest EWANGELIZATOREM, czy ADMINISTRATOREM.
Modlitwa: Panie Jezu, Ty sam zakładałeś małą grupę Apostołów, aby później oni byli wewnętrznym zaczynem dla misyjności Kościoła. Spraw, abym był dobrym ewangelizatorem dla pogubionych, odrzuconych, i zniewolonych. Amen!
